दोस्ती-खरायो र घोरलको (Friendship)
एउटा खरायोले एउटा जंगली घोरल सँग दोस्ती गरेछ । उनीहरू निकै घनिष्ठ थिए । एक अर्काका दुखमा साथ दिन्थे । बिषेश गरी यदि कुनै खतरनाक जन्तु उनीहरूलाई सिकार गर्न आयो भने एक अर्कालाई बचाउन र जोगाउन लागि रहन्थे ।
एक दिनको कुरा हो, घोरल चाही एउटा सिकारीको पासो मा परेछ । सिकारीले घोरललाई एउटा डोरीले बाँधेर घिच्चाउँदै लगेको खरायो ले देखेछ । अब मेरो दोस्तलाई कसरी बचाउने होला भनि खरायोले युक्ति रचेछ ।
खरायोले सिकारी जाँदै गरेको बाटोमा सिकारी भन्दा अघि पुगेछ र आफूलाई घोरलले जन्मदिनको उपहारमा दिएको नयाँ जुत्ताको दाहिने पट्टिको मात्र राखेछ । जुत्ता नयाँ आकर्षक थियो । सिकारीले घोरललाई घिच्चयाउँदै आउँदा बाटोमा त्यो नयाँ आकर्षक जुत्ता देखेछ । यो जुत्ताको अर्को जोडी पनि फेला पारे कति राम्रो हुन्थ्यो, एउटा मात्रै रहेछ के गर्नु भनेर सिकारीले मनमनै भन्दै अघि बढेछ ।
खरायो त्यहाँ भन्दा ५०० मि. जति अघि पुगेर त्यसको अर्को जोर जुत्ता राखेछ र आफू झाडी भित्र लुकेछ । सिकारी घोरललाई तान्दै त्यहाँ आइ पुगेछ । अघि देखेको जुत्ताको अर्को जोर त यहाँ पो रैछ भन्ने देखेछ । जुत्ता अति मन परेकोले उसलाई अघिको जुत्ता पनि लिन जानु पर्ला भन्ने सोचेर फेरी उल्टो बाटो घोरललाई घिच्याउनु भन्दा भनेर एउटा रूखमा बाँधेर त्यो अघिल्लो जुत्ता भए तर्फ लम्केछ । तत्कालै, खरायोले त्यस घोरल बाँधेको डोरीलाई आफ्नो दाँतले चबाइदिएछ । घोरल मुक्त भएछ । खरायोले त्यहीँ भएको एउटा मात्र जुत्ता पनि लिएर भागेछ । उनीहरू अलिक पर पुगेर लुकेछन् ।
सिकारी उता बाट त्यस जुत्ता टिपेर फर्केर आउँदा यता घोरल पनि गाएब र त्यो जुत्ताको अर्को जोर पनि गाएब भएको देखेछ । यसरी सिकारी आँफु मुर्ख भएको मा साह्र रिस उठेछ र हातमा भएको त्यस बाँकी जुत्ता पनि के गर्नु भने त्यहीँ नजीकैको झाडीमा फ्याँकेर घर तिर लागेछ ।
उता खरायोले आफ्नो दोस्त र दोस्तले दिएको उपहार दुबै जोगाउन सफल भयो र उनीहरूको दोस्ती जीवनको अन्त्य सम्म नै यसरी एक अर्कालाई सघाउँदै अघि बढेछ । सिकारी भने जुत्ताको लोभको कारण, त्यति ठूलो सिकार पनि गुमाउनु परेकोमा आफैलाई धिक्कार्दै बसेछ ।
जानी राखौं कि हामीले सानो कुरामा बहकिँदा लोभ गर्दा महत्वपूर्ण कुरा पनि हाम्रो हातबाट फुस्कन सक्छ । जीवनमा सबै भन्दा महत्वपूर्ण के हो जानेर त्यसबाट दायाँ वा बायाँ नजाउँ ।
उपदेशक 5:10
जसले रुपियाँपैसाको माया गर्छ, त्यसलाई रुपियाँपैसाले कहिल्यै पुग्दैन। जसले धनसम्पत्तिको माया गर्छ, त्यो आफ्नो आमदानीसँग कहिल्यै सन्तुष्ट हुँदैन। यो पनि व्यर्थ हो।
जसले रुपियाँपैसाको माया गर्छ, त्यसलाई रुपियाँपैसाले कहिल्यै पुग्दैन। जसले धनसम्पत्तिको माया गर्छ, त्यो आफ्नो आमदानीसँग कहिल्यै सन्तुष्ट हुँदैन। यो पनि व्यर्थ हो।
